Doğru ellerde, kırbaçlar iskambil kağıtlarını yarıya indirebilir veya kulakları sağır edecek sesler çıkarabilir. Ve sonra kamçı sanatçısı April Choi var. Dayanıksız bir kuleden tek tek tuğlaları sallayarak Jenga’yı kırbaçla oynayabilir.
Boston’daki Northeastern Üniversitesi’nden biyolog ve mühendis Dagmar Sternad, kırbaç şaklatmanın “insan becerisinin zirvesini gösterebileceğini ve bilim adamları olarak biz bunu anlamıyoruz” dedi. Ve bir kırbaçta ustalaşmak uzmanlık gibi görünse de, çoğu insan hareket edebildiği birçok yoldan dolayı sözde bu tür karmaşık nesneleri tutmada ustalaşır.
Imperial College London ve Almanya’daki Bayreuth Üniversitesi’nde yapay zeka araştırmacısı ve sinirbilimci olan Aldo Faisal, “Pek çok nesne katı değil ve sallanıyor ve beyin bir şekilde bunları kontrol etmeyi ve çalıştırmayı öğreniyor” dedi. Ayakkabı bağcıklarını bağlamak ve havluları katlamak insanlara zor gelmese de, bu tür görevler robotları şaşırtabilir. İnsanların kamçı gibi disket nesneleri tutmasını izlemekten elde edilen bilgiler, mühendislerin robotların eksikliklerini gidermelerine ve daha iyi protezler tasarlamalarına yardımcı olabilir dedi.
Dr. Sternad’ın laboratuvarı insan hareketini ve nesne kontrolünü inceliyor, bu yüzden ekibi kamçıların nasıl hareket ettiğini ve insanların onları nasıl idare ettiğini yakalamak için yola çıktı.
Bir kamçının örgülü deri kayışı sonsuz şekillerde hareket edebilir.
Northeastern’de yüksek lisans öğrencisi olan Aleksei Krotov ile bu proje üzerinde çalışan sinirbilimci Marta Russo, “Esnektir ve dönebilir, dönebilir, bükülebilir, bükülebilir – tüm bu seçenekler nesneye karmaşıklık katıyor” dedi.
Araştırmacılar, kırbaçlamalarını izlemek için çoğu acemi olan 16 gönüllüyü işe aldı. Ekip, hareket yakalama işaretleyicileri olan 5,25 fit uzunluğunda bir kamçı kurdu ve kamçının yüksek sesinden sorumlu olan çıtçıtını çıkardı ve ayrıca katılımcıların vücutlarını işaretleyicilerle etiketledi.
Sonra bilim adamları onların kamçıyı şaklattıklarını gözlemlediler. Bir araştırmacı önce kamçıyı vücudun arkasında, sonra yukarıdan ve son olarak da bir hedefe doğru öne doğru hareket ettirerek tek bir yol gösterdi. Her gönüllü, kırbaç hareketlerini bireysel ve sürekli olarak gerçekleştirdi ve hareketlerinin bir ritim kazanması için hedefine tekrar tekrar nişan aldı. Her stil için, birkaç düzine atıştan oluşan beş set yaptılar.
Sensör okumalarının analizi, kamçılama hareketi ne kadar hızlı olursa, kamçının kendi kendine dolanma riskinin o kadar az olduğunu gösterdi. Aleksei Krotov ve ark.
Araştırmacılar kırbaçlarının hedefe doğru nasıl açıldığını analiz ettiler ve ayrıca kırbaççıların el konumlarının haritasını çıkardılar. Bireylerin yaklaşımları çok çeşitliydi ve birçok katılımcı sınırlı bir başarı elde etti – birçoğu, denemeler boyunca zamanın yüzde 30’unda bile hedefi vurmayı başaramadı. Bilim adamlarının Çarşamba günü Royal Society Açık Bilim’de bildirdiğine göre, yine de birkaç eğilim ortaya çıktı.
Genel olarak, katılımcılar bireysel atışlarla daha iyi performans gösterdi. Bunlar sırasında, katılımcıların kamçıları arkalarına getirdikleri ve ellerinin en yüksek hıza ulaştığı kilit bir an yaşandı. Bir kırbaççının eli ne kadar hızlı hareket ederse ve kırbaç ne kadar gerginse, atışta o kadar az hata olur. Bu özellikler kamçının hareketini basitleştirebilir. Dr. Russo, kamçıyı daha hızlı hareket ettirirseniz, dolanmak için fazla zamanı kalmaz, dedi.
Aynı zamanda bir makine mühendisi olan Bayan Choi, “Bu olağanüstü bir makale – insanların hareketini ve enerjinin kamçıya nasıl aktarıldığını incelerken tam olarak amaçlarının ne olduğunu yaptılar” dedi.
Ancak ekibin gösterdiği, bir ders kitabında açıklanan çatlağın, hedefi vurmak için en donanımlı gönüllülere sahip olacak çatlak olmadığını söyledi. Böyle bir görev için, Bayan Choi gibi kırbaç sanatçıları tipik olarak bir Cattleman’s Crack kullanırdı. Bu teknikle, ip öndeki bir hedefe doğru uzanırken kırbaç çoğunlukla dikey bir düzlemde tutularak el yukarı ve aşağı hareket eder. “Amaç, onu mümkün olduğunca kırdığınızda çok fazla doğrusal hareketi sürdürmektir.” Bayan Choi bu tekniği kullanarak 2.54 saniyede 10 hedefi kırbaçla vurdu.
Araştırmacılar, farklı uzmanlık düzeylerindeki insanları filme almış olsalardı, farklı kırbaç ve el hareketleri gözlemleyebilirlerdi. Bu çalışmadan önce ekip, başka bir yetenekli kamçı sanatçısı olan Adam Winrich’i kaydetti. Ekibin bildirdiğine göre, laboratuvarda hem bireysel atışlarda hem de sürekli atışlarda hedeflerin yaklaşık yüzde 90’ını başarıyla vurdu. O zamanlar ekip, kamçısının hızlı hareketini nasıl yakalayacağını henüz çözememişti.
Araştırmacılar, bu görevi daha uzun süre uygulayan insanları takip ederek, stratejilerinin nasıl geliştiğini izleyebilirler. Dr. Faysal, “İnsanların kırbaçlamayı nasıl öğrendiklerini merak ederdim,” dedi.
Dr. Sternad, bilim adamlarının bunu yapmaya çoktan başladığını söyledi. Şimdi 20 seans kırbaçlama için katılımcıları laboratuvara getiriyorlar. “Ama 20 günde bile deneklerimiz April Choi olmuyor.”